Want is the Wick

Door de geschiedenis heen heeft dans allerlei religieuze rituelen en culturele riten begeleid. Het is gebruikt als een instrument van gebed om zowel goddelijke aanbidding als menselijke festiviteit tot uitdrukking te brengen. In Want is the Wick onderzoekt Shropshire dit fenomeen vanuit zijn eigen bewegingstaal. De dans en het materiële lichaam als een kanaal voor het immateriële. Op geluiden van gebeden en erediensten verzameld vanuit over de hele wereld laat Shropshire zowel het bekende als het onbekende perfect met elkaar in lijn vallen.
 

‘Shropshire is de intelligente estheet, die dans maakt die aangenaam is om te zien, en ervoor zorgt dat elke beweging de puurst mogelijke zeggingskracht heeft.' - Trouw
 

‘Een choreograaf pur sang’ - Theaterkrant
 

Stephen Shropshire: Choreografie​​​
Lea Giamattei, Jeroen van Acker: Dans
Xavier van Wersch: Licht en geluid